دیگر اینکه وزیر بهداشت باید بنیان و ساختار نظام سلامت را خوب بشناسد و برنامه‌ریزی علمی داشته باشد. اگر برنامه‌ریزی در وزارت بهداشت بر مبنای یک ساختار علمی و دقیق باشد دیگر خیلی فرقی نمی‌کند چه کسی می‌آید، چه کسی می‌رود، کار صحیح انجام می‌شود.
ما باید آدمهای مدیر و برنامه‌ریز برای نظام سلامت تربیت کنیم، وزیر بهداشت حتماً باید دوره مدیریت دیده باشد، معاونان وزیر بهداشت هم باید دوره مدیریت دیده باشند، حرف اول را امروز در دنیا مدیریت علمی می‌زند. نه اینکه عده‌ای می‌گویند ما ژنتیکی مدیریت بلدیم.
مدیریت یعنی با توجه به شرایط و داشته‌های فعلی بهترین بهره‌وری را به دست بیاوریم بنابراین الزاماً یک پزشک خوب بودن دلیل بر یک وزیر بهداشت خوب بودن نیست، وزیر بهداشت و معاونانش باید حتماً الفبای مدیریت را بلد باشند و اطلاعات خود را در زمینه مدیریت علمی مرتباً به روز کنند.
حل مسئله کمبودهای دارویی یکی از کارهای اورژانسی است که باید در اولویت قرار بگیرد، در مورد پزشک خانواده باید تصمیم نهایی را بگیرند یا اجرایش کنند یا رهایش کنند، این درست نیست که این طرح را همین طور روی زمین ‌گذاشته‌اند.
در عین حال باید حواسمان باشد که نباید انتظار داشت دولت همه مشکلات را حل کند ، مردم هم باید بیایند توی صحنه، دولت اگر حمایت مردم را نداشته باشد چه کار می‌تواند بکند، اگر همه انتظار داشته باشیم همه مشکلات را دولت حل کند، اتفاقی در کشور نمی‌افتد.
لينک خبر:
ayaronline.ir/1392/05/30873.html